10 lutego 2025 r. opublikowano zmodyfikowany projekt ustawy o systemach sztucznej inteligencji, która ma wdrażać w Polsce unijny AI Act. Jest to druga wersja projektu, która uwzględnia szereg zmian wynikających z uwag zgłaszanych w trakcie konsultacji publicznych.
Wdrażanie procesów handlu elektronicznego w organizacji stanowi część cyfrowej transformacji. Przepisy prawne dotyczące handlu elektronicznego można podzielić na trzy podstawowe grupy: przepisy stosujące się do wszystkich relacji w handlu elektronicznym, przepisy stosujące się tylko do relacji B2C oraz przepisy stosujące się tylko w relacjach B2B.
Nowe przepisy wprowadzają zmiany w zakresie reklamy politycznej online. Aby uniknąć ryzyka naruszenia przepisów oraz dotkliwych sankcji, warto podjąć kroki, które zapewnią zgodność z regulacjami i zwiększą transparentność działań reklamowych. Kompleksowy audyt, aktualizacja wzorów umów i wdrożenie nowych procedur to kluczowe środki, które z pewnością pozwolą na dostosowanie się do nowych wymogów, a idąc dalej, na bezpieczne prowadzenie kampanii w zakresie reklamy politycznej.
Rozpoczęcie sporu sądowego jest skutkiem braku porozumienia się stron w zaistniałym konflikcie. W większości przypadków nie prowadzi to jednak do szybkiego rozstrzygnięcia sporu. Niestety w Polsce spory sądowe trwają latami i wyrok, nawet korzystny, który zapada dopiero po kilku latach postępowania sądowego, często nie spełnia oczekiwań strony wygrywającej. I nie chodzi tutaj tylko o treść rozstrzygnięcia sądu, ale głównie o biznesowe aspekty korzyści płynących z wygranej. Warto w związku z tym pamiętać, że nawet jeśli strony nie były w stanie się porozumieć, zanim sprawa trafiła do sądu, to w polskiej procedurze cywilnej istnieje możliwość skorzystania z mediacji w trakcie trwającego sporu sądowego (po wniesieniu pozwu), a ugoda zawarta przez mediatorem ma takie same skutki jak ugoda sądowa (czyli jest egzekwowana tak jak wyrok sądu). Kwestie te są regulowane przez art. 183 (1) do 183 (15) K.P.C.
Nowy projekt wprowadza dość istotne zmiany w stosunku do poprzedniego projektu z grudnia 2024 r.
W dniu 12 lutego 2025 r. opublikowano piąty projekt nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (UKSC). Projekt, datowany na 7 lutego 2025 r., stanowi kolejny krok w procesie wdrażania dyrektywy NIS 2 – kluczowej regulacji z zakresu cyberbezpieczeństwa na poziomie Unii Europejskiej.
6 grudnia 2024 r. na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowano nowy projekt nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (ustawy o KSC). Jest to już czwarta wersja projektu ustawy, która ma wdrożyć w Polsce unijną dyrektywę NIS 2.
Zapraszamy do lektury najnowszej publikacji autorstwa mec. Xawerego Konarskiego pt.: „Nowe technologie (2025) – legislacja i regulacja w Polsce i Unii Europejskiej od A do Z”.
22 listopada 2024 r. na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL) dość niespodziewanie opublikowano trzecią wersję projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (ustawy o KSC). Nowelizacja ma transponować do polskiego porządku prawnego dyrektywę unijną z zakresu cyberbezpieczeństwa – dyrektywę NIS 2.
7 października pojawiła się druga wersja projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (ustawy o KSC) implementującej do polskiego porządku prawnego dyrektywę unijną NIS 2.
25 lipca 2024 r. Senat ostatecznie uchwalił Prawo komunikacji elektronicznej, które ma zastąpić obecnie obowiązujące Prawo telekomunikacyjne. Nowa ustawa nałoży kolejne obowiązki na przedsiębiorców komunikacji elektronicznej – nowy krąg podmiotów niepodlegających wcześniejszej regulacji. W artykule wyjaśniamy, kim są przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej i jakie będą ich obowiązki.
24 kwietnia 2024 r. Ministerstwo Cyfryzacji opublikowało projekt nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa[1] – czyli ustawy, która ma wdrożyć unijną dyrektywę NIS 2. Warto jednak zauważyć, że w wielu aspektach polski projekt odbiega od zasad wynikających z dyrektywy NIS 2.
Dyrektywa NIS 2 nakłada na podmioty kluczowe oraz ważne dwie kategorie obowiązków – pierwsze związane z koniecznością wprowadzania środków zarządzania ryzykiem w cyberbezpieczeństwie oraz drugie związane z odpowiednim zgłaszaniem incydentów.
Do upływu terminu implementacji dyrektywy NIS 2 (17 października 2024 r.) zostało niewiele ponad pół roku. Dlatego warto już teraz zacząć przygotowania do jej wdrożenia, w tym zweryfikować, czy organizacja posiada polityki i procedury, które zapewnią zgodność z nową regulacją.
Uprawnienia organów nadzorczych na gruncie dotychczasowej dyrektywy NIS oraz jej polskiej implementacji – ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa – były bardzo ograniczone. Duże zmiany w tej materii wprowadza dyrektywa NIS 2, która przyznaje organom nadzoru bardzo szeroki katalog środków mających wspomagać skuteczne wdrażanie nowych przepisów z zakresu cyberbezpieczeństwa.
W naszym ostatnim artykule dotyczącym dyrektywy NIS 2 wskazaliśmy, że podmioty kluczowe oraz ważne mają obowiązek zapewnienia odpowiednich środków w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw. W nowych artykule szerzej omawiamy to zagadnienie.
