10 lutego 2025 r. opublikowano zmodyfikowany projekt ustawy o systemach sztucznej inteligencji, która ma wdrażać w Polsce unijny AI Act. Jest to druga wersja projektu, która uwzględnia szereg zmian wynikających z uwag zgłaszanych w trakcie konsultacji publicznych.
Wdrażanie procesów handlu elektronicznego w organizacji stanowi część cyfrowej transformacji. Przepisy prawne dotyczące handlu elektronicznego można podzielić na trzy podstawowe grupy: przepisy stosujące się do wszystkich relacji w handlu elektronicznym, przepisy stosujące się tylko do relacji B2C oraz przepisy stosujące się tylko w relacjach B2B.
Nowe przepisy wprowadzają zmiany w zakresie reklamy politycznej online. Aby uniknąć ryzyka naruszenia przepisów oraz dotkliwych sankcji, warto podjąć kroki, które zapewnią zgodność z regulacjami i zwiększą transparentność działań reklamowych. Kompleksowy audyt, aktualizacja wzorów umów i wdrożenie nowych procedur to kluczowe środki, które z pewnością pozwolą na dostosowanie się do nowych wymogów, a idąc dalej, na bezpieczne prowadzenie kampanii w zakresie reklamy politycznej.
Rozpoczęcie sporu sądowego jest skutkiem braku porozumienia się stron w zaistniałym konflikcie. W większości przypadków nie prowadzi to jednak do szybkiego rozstrzygnięcia sporu. Niestety w Polsce spory sądowe trwają latami i wyrok, nawet korzystny, który zapada dopiero po kilku latach postępowania sądowego, często nie spełnia oczekiwań strony wygrywającej. I nie chodzi tutaj tylko o treść rozstrzygnięcia sądu, ale głównie o biznesowe aspekty korzyści płynących z wygranej. Warto w związku z tym pamiętać, że nawet jeśli strony nie były w stanie się porozumieć, zanim sprawa trafiła do sądu, to w polskiej procedurze cywilnej istnieje możliwość skorzystania z mediacji w trakcie trwającego sporu sądowego (po wniesieniu pozwu), a ugoda zawarta przez mediatorem ma takie same skutki jak ugoda sądowa (czyli jest egzekwowana tak jak wyrok sądu). Kwestie te są regulowane przez art. 183 (1) do 183 (15) K.P.C.
20 września 2024 r. weszła w życie nowelizacja polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (PrAut), która z 3-letnim opóźnianiem zaimplementowała Dyrektywę ws. prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym (DSM). Jednym z obszarów zmian jest dozwolony użytek w zakresie eksploracji tekstów i danych: Text and Data Mining – TDM (art. 6 ust. 1 pkt 22, art. 262, 263 PrAut).
W ostatnim czasie do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wpłynęły kolejne pytania prejudycjalne dotyczące rozumienia przesłanek utworu.
Pojęcie publicznego udostępniania mimo sukcesywnie rozwijającego się orzecznictwa wciąż rodzi pytania. W kwietniu br. stanowisko w powyższej sprawie zajął Rzecznik Generalny. Natomiast 20 czerwca 2024 r. TSUE (pierwsza izba) wydał wyrok rozstrzygający.
Rzecznik Generalny TSUE Maciej Szpunar 22 lutego 2024 r. przedstawił w sprawie C-135/23 opinię dotyczącą interpretacji pojęcia ‘publicznego udostępniania’ utworów. Jednym z wyzwań stojących przed Rzecznikiem Generalnym było doprecyzowanie znaczenia tego pojęcia z zachowaniem spójności z bogatym orzecznictwem TSUE związanym z tą instytucją prawną.
Ustawa o artystach zawodowych to rządowy projekt, który ostatnio trafił wreszcie do Sejmu, a obecnie został przekazany do konsultacji w różnych organach państwa[1]. Ustawa ta jest potrzebna by ucywilizować status artystów w aspekcie zabezpieczenia socjalnego. O jej przyjęcie zabiegają od lat środowiska artystyczne.
System rekompensaty dla autorów i innych podmiotów uprawnionych z tytułu sporządzania kopii utworów na użytek prywatny oparty jest w Polsce na opłatach od urządzeń lub nośników, które są wykorzystywane do takiego celu. Twórcy oraz organizacje zbiorowego zarządzania od wielu lat wskazują jednak, że funkcjonujące w Polsce rozwiązanie jest niezgodne z prawem unijnym, gdyż uzyskiwane tą drogą wynagrodzenie jest rażąco niskie, a tym samym nie spełnia ono przesłanek „godziwej rekompensaty”. Opłaty w Polsce pobierane są bowiem od urządzeń i nośników, które nie są już przedmiotem obrotu lub których udział w rynku jest niewielki.
Problematyka praw autorskich w kontekście AI cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem. Jurysdykcja USA dostarcza interesujących przykładów dla oceny czy (i w jakim zakresie) dzieła stworzone przy udziale AI podlegają ochronie prawnoautorskiej. Z ich analizy wyłaniają się ciekawe wnioski dla prawa polskiego.
Prace nad polskim projektem ustawy implementującej dyrektywę ws. prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym (dyrektywa 2019/790)[1] pozostają na wczesnym etapie, pomimo upływu terminu implementacji. Oczekując na uchwalenie ustawy, warto już teraz omówić niektóre aspekty projektowanych przepisów wdrażających regulacje w przedmiocie tzw. obowiązku przejrzystości (art. 19 dyrektywy). Nowe regulacje będą miały istotne znaczenie dla relacji pomiędzy uprawnionymi a korzystającymi z majątkowych praw autorskich. Niewątpliwie wskazane będzie uwzględnienie nowych regulacji w postanowieniach umów licencyjnych bądź przenoszących prawa. Artykuł omawia również sytuacje, w których nowe przepisy będą miały wpływ na relacje umowne zawiązane jeszcze przed wejściem w życie przepisów.
Pod koniec marca 2023 r. Komisja Europejska skierowała do Trybunału Sprawiedliwości UE skargę przeciwko Polsce z powodu niewdrożenia do prawa krajowego dyrektyw prawnoautorskich. Decyzja Komisji Europejskiej została podjęta w związku z niepoinformowaniem przez Polskę o środkach transpozycji dyrektywy ws. prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym (dyrektywa 2019/790), a także w związku z niezgłoszeniem Komisji pełnej transpozycji tzw. dyrektywy satelitarno-kablowej (SatCab II) mającej zastosowanie do niektórych transmisji online oraz do reemisji programów telewizyjnych i radiowych (dyrektywa UE 2019/789). Prace nad polskim projektem ustawy implementującej ww. dyrektywy pozostają na wczesnym etapie – projekt nie został jeszcze skierowany do Sejmu RP ani przyjęty przez Radę Ministrów.
Bardzo często, kiedy tylko pojawia się jakieś nowe zjawisko mające związek z technologią, odpowiada mu wysyp opracowań, które starają się zestawić go z różnymi dziedzinami prawa własności intelektualnej na zasadzie „X a prawo ….”. Nierzadko nie kryje się za tym wiele nowego, a przywoływane „problemy” prawne bywają konstruowane sztucznie i nie są trudne do rozwiązania.
