19 lutego 2025 roku weszła w życie ustawa o podmiotach obsługujących kredyty i nabywcach kredytów. Regulacja ta ma na celu zachęcenie banków do pozbywania się ze swoich bilansów ekspozycji związanych z nieobsługiwanymi kredytami, tj.: 

  • umów o kredyt, o których mowa w art. 69 ustawy Prawo bankowe, oraz  
  • umów, na mocy których bank udziela finansowania w formie płatności odroczonej, pożyczki lub innej podobnej formie. 

Ustawa wprowadza nową kategorię podmiotów prowadzących działalność w zakresie obsługi kredytów. Chodzi głównie o podmioty, które zajmują się odzyskiwaniem wierzytelności, rozpatrywaniem reklamacji dłużników oraz czynnościami pobocznymi dotyczącymi wierzytelności. Podmioty te będą musiały uzyskać zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności. Ponadto będą zobowiązane posiadać: 

  • odpowiednie, wewnętrzne procedury i polityki dotyczące prowadzenia tej działalności, w tym dotyczące systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej,  
  • procedury ochrony praw kredytobiorców,  
  • procedury pozwalające na ocenę sytuacji finansowej kredytobiorcy,  
  • procedury dotyczące przyjmowania reklamacji i skarg, a także odwołań od tych reklamacji i skarg.  

Podmioty te będą musiały również realizować obowiązki wynikające z regulacji w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu jako instytucje obowiązane. 

Przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie obsługi kredytów mogą kontynuować działalność bez zezwolenia do 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Jeżeli w tym czasie przedsiębiorca złoży do Komisji Nadzoru Finansowego wniosek o wydanie zezwolenia, będzie mógł on kontynuować działalność na dotychczasowych zasadach do czasu rozpatrzenia wniosku. 

Ustawa wprowadza jednocześnie obowiązki dla nabywców wierzytelności. Są to między innymi obowiązki w zakresie raportowania do Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie nabytego portfela wierzytelności i jego dalszych zbyć. Natomiast w relacjach z kredytobiorcami nabywcy będą musieli informować ich o nabyciu wierzytelności, a także działać w dobrej wierze, uczciwie i profesjonalnie, przekazywać kredytobiorcom jasne, niewprowadzające w błąd i zgodne z prawdą informacje oraz komunikować się z kredytobiorcami w sposób, który nie stanowi nękania, przymusu lub bezprawnego nacisku.