Powiązane newsy
IP Insights. Umowy licencyjne w prawie autorskim – wprowadzenie cz. 2
Kontynuujemy nasze wprowadzenie w tematykę licencji w prawie autorskim. Dzisiaj skupimy się na kluczowej dla obu stron umowy kwestii – wynagrodzeniu.
Publiczne udostępnianie utworów ponownie pod lupą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Rzecznik Generalny TSUE Maciej Szpunar 22 lutego 2024 r. przedstawił w sprawie C-135/23 opinię dotyczącą interpretacji pojęcia ‘publicznego udostępniania’ utworów.
Trudna droga do aktualizacji polskiego systemu „godziwej rekompensaty” z tytułu sporządzania kopii utworów na użytek prywatny
System rekompensaty dla autorów i innych podmiotów uprawnionych z tytułu sporządzania kopii utworów na użytek prywatny oparty jest w Polsce na opłatach od urządzeń lub nośników, które są wykorzystywane do takiego celu. Twórcy oraz organizacje zbiorowego zarządzania od wielu lat wskazują jednak, że funkcjonujące w Polsce rozwiązanie jest niezgodne z prawem unijnym, gdyż uzyskiwane tą drogą wynagrodzenie jest rażąco niskie, a tym samym nie spełnia ono przesłanek „godziwej rekompensaty”. Opłaty w Polsce pobierane są bowiem od urządzeń i nośników, które nie są już przedmiotem obrotu lub których udział w rynku jest niewielki.
Prac nad implementacją dyrektywy DSM i dyrektywy SatCab ciąg dalszy…
Pod koniec marca 2023 r. Komisja Europejska skierowała do Trybunału Sprawiedliwości UE skargę przeciwko Polsce z powodu niewdrożenia do prawa krajowego dyrektyw prawnoautorskich. Decyzja Komisji Europejskiej została podjęta w związku z niepoinformowaniem przez Polskę o środkach transpozycji dyrektywy ws. prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym (dyrektywa 2019/790), a także w związku z niezgłoszeniem Komisji pełnej transpozycji tzw. dyrektywy satelitarno-kablowej (SatCab II) mającej zastosowanie do niektórych transmisji online oraz do reemisji programów telewizyjnych i radiowych (dyrektywa UE 2019/789). Prace nad polskim projektem ustawy implementującej ww. dyrektywy pozostają na wczesnym etapie – projekt nie został jeszcze skierowany do Sejmu RP ani przyjęty przez Radę Ministrów.
Miejsce urzeczywistnienia się szkody w Internecie – mozaika jurysdykcyjna na tle wyroku TSUE (sprawa C-251/20)
Łatwość i szybkość komunikacji w Internecie oraz (pozorna) anonimowość użytkowników powodują, że środowisko internetowe wyjątkowo często staje się miejscem, w którym przekroczone zostają powszechnie akceptowalne granice przyzwoitej krytyki. Przez globalny zasięg sieci skutki np. nieprzemyślanego wpisu na forum internetowym niejednokrotnie wykraczają poza granicę jednego państwa. Dochodzenie ochrony swoich praw w takich przypadkach wiąże się z potrzebą ustalenia, którego państwa sądy będą właściwe do rozpoznania sprawy. W Unii Europejskiej regulację w tym zakresie zawiera Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (dalej: „Bruksela I bis”)[1].
Wybrane pytania prejudycjalne Sądu Okręgowego w Warszawie – sygnalizacja
W ostatnim czasie wiele kontrowersji wywoływały zagadnienia proceduralne dotyczące ochrony praw na dobrach niematerialnych. Jedną z przyczyn takiego stanu było wprowadzenie w ubiegłym roku do Kodeksu postępowania cywilnego[1] nowego rodzaju postępowania odrębnego poświęconego właśnie sprawom własności intelektualnej[2].Wątpliwości procesowe wyrażały również sądy, co niejednokrotnie skutkowało zwróceniem się z pytaniami prejudycjalnymi do Trybunału Sprawiedliwości UE o interpretację prawa unijnego. Warto przybliżyć chociaż niektóre z takich postanowień wydanych w mijającym roku.
Dłuższy termin na wniesienie apelacji – szansa czy pułapka?
Ustawą nowelizującą z dnia 4 lipca 2019 r.[1] wprowadzono do Kodeksu postępowania cywilnego[2] art. 369 § 11, zgodnie z którym: „W przypadku przedłużenia terminu do sporządzenia pisemnego uzasadnienia wyroku termin, o którym mowa w § 1 [termin na wniesienie apelacji – przyp. wł.], wynosi trzy tygodnie. O terminie tym sąd zawiadamia stronę, doręczając jej wyrok z uzasadnieniem. Jeżeli w zawiadomieniu termin ten wskazano błędnie, a strona się do niego zastosowała, apelację uważa się za wniesioną w terminie”. Na mocy tego przepisu zapewniono stronie lub jej pełnomocnikowi dłuższy o tydzień termin na wniesienie apelacji w porównaniu ze standardowym terminem dwóch tygodni, gdy spełnione zostaną określone przesłanki. Cel przyświecający ustawodawcy wydaje się słuszny, sposób sformułowania art. 369 § 11 k.p.c. prowadzi jednak do licznych wątpliwości in casu. Strony i pełnomocnicy niejednokrotnie mogą mieć problem z określeniem, czy mogą jeszcze skutecznie złożyć apelację, czy termin na jej wniesienie już upłynął. W związku z tym warto przyjrzeć się nieco bliżej tej regulacji.