Rozwiązywanie sporów sądowych i arbitraż

W artykule zamykającym nasz cykl, dotyczący nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego (KPC), Beata Matusiewicz-Kulig oraz Małgorzata Kutaj poruszyły temat kolejnych regulacji, wywierających szczególny wpływ na przebieg postępowania rozpoznawczego, czy egzekucyjnego.

W kolejnym artykule z serii dotyczącej nowelizacji KPC publikowanej w Rzeczpospolitej mec. Małgorzata Kutaj omawia zmiany w zakresie doręczania pism procesowych przedsiębiorcom oraz postępowania odrębnego w sprawach pomiędzy przedsiębiorcami i konsumentami.

Wśród zmian procedury cywilnej, które weszły w życie 1 lipca 2023 r. są nowe regulacje postępowania zabezpieczającego w sprawach własności intelektualnej.

Kolejna nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego weszła w życie 1 lipca. Jej celem jest wprowadzenie nowych regulacji związanych z przebiegiem procesu cywilnego, postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego. Przepisy są istotne zarówno dla prawników, przedsiębiorców, jak i konsumentów. Czy sprostają wymaganiom w praktyce?

Łatwość i szybkość komunikacji w Internecie oraz (pozorna) anonimowość użytkowników powodują, że środowisko internetowe wyjątkowo często staje się miejscem, w którym przekroczone zostają powszechnie akceptowalne granice przyzwoitej krytyki. Przez globalny zasięg sieci skutki np. nieprzemyślanego wpisu na forum internetowym niejednokrotnie wykraczają poza granicę jednego państwa. Dochodzenie ochrony swoich praw w takich przypadkach wiąże się z potrzebą ustalenia, którego państwa sądy będą właściwe do rozpoznania sprawy. W Unii Europejskiej regulację w tym zakresie zawiera Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (dalej: „Bruksela I bis”)[1].

Procesy o ochronę przed naruszeniami wynikającymi z publikacji materiałów prasowych w praktyce nierzadko cechuje udział wielu podmiotów, zarówno po stronie czynnej, jak i biernej.

W ostatnim czasie wiele kontrowersji wywoływały zagadnienia proceduralne dotyczące ochrony praw na dobrach niematerialnych. Jedną z przyczyn takiego stanu było wprowadzenie w ubiegłym roku do Kodeksu postępowania cywilnego[1] nowego rodzaju postępowania odrębnego poświęconego właśnie sprawom własności intelektualnej[2].Wątpliwości procesowe wyrażały również sądy, co niejednokrotnie skutkowało zwróceniem się z pytaniami prejudycjalnymi do Trybunału Sprawiedliwości UE o interpretację prawa unijnego. Warto przybliżyć chociaż niektóre z takich postanowień wydanych w mijającym roku.

Postępowanie w sprawach własności intelektualnej rządzi się swoimi prawami na wielu płaszczyznach. Jednym z charakterystycznych powództw, które może zostać wszczęte w postępowaniu toczącym się z zastosowaniem ww. przepisów odrębnych, jest powództwo wzajemne, dopuszczalne w przypadku wniesienia powództwa o naruszenie praw do znaku towarowego lub wzoru przemysłowego. Pomimo że ten rodzaj powództwa jest już doskonale znany na gruncie przepisów ogólnych Kodeksu postępowania cywilnego[1] (k.p.c.), to wydaje się, że jego formuła zaoferowana w ramach odrębnego postępowania w sprawach własności intelektualnej odznacza się bardzo dużą specyfiką. Nie sposób omówić wszystkich aspektów wspomnianego powództwa, stąd zwrócę uwagę na te, które mają istotne znaczenie pod kątem formalnym prowadzonego postępowania sądowego i nie wynikają wprost z przepisów regulujących wspomnianą instytucję.