Media elektroniczne

To pierwszy tego rodzaju dokument wydany przez organ regulacyjny w Polsce! 

KRRiT opublikowała w sierpniu br. stanowisko w sprawie usługi a la carte (pick-and-pay), które jest ważne dla działalności nadawców i operatorów telewizyjnych (operatorów kablowych, platform satelitarnych, operatorów IPTV czy operatorów rozprowadzających programy w modelu OTT). 

W dniu dzisiejszym UOKiK poinformował o wydaniu przez Prezesa Urzędu sześciu decyzji nakładających kary na influncerów za brak współpracy w toczącym się postępowaniu (nie są to kary za tzw. kryptoreklamę).  

Wypełniając obowiązek ustawowy, KRRiT przedstawiła sprawozdanie ze swojej działalności w 2021 r.  

Dezinformacja czyli świadome rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, ma na celu podważanie zaufania do instytucji, społeczeństw i konkretnych ludzi. Towarzyszy nam ona od początku ludzkości (pisał już o niej między innymi starożytny teoretyk sztuki wojny – Sun Zi), jednak rozwój technologii cyfrowych, w tym przede wszystkim komunikacyjnych, spowodował, że nigdy wcześniej rozpowszechnianie tego rodzaju informacji nie było tak łatwe, umożliwiając tym samym wpływ na opinie i decyzje podejmowane nie tylko przez jednostki, ale wręcz ogół społeczeństwa.

Z dniem 1 stycznia 2021 r. weszły w życie zmiany do Kodeksu cywilnego[1] oraz ustawy o prawach konsumenta[2], które wprowadzają do obrotu prawnego przepisy dotyczące tzw. prosumentów. Pojawiło się w związku z tym sporo wątpliwości, a wielu przedsiębiorców nie wie, jak zmiana ta wpływa na ich relacje z niektórymi kontrahentami. Zmiana zasad traktowania kontrahentów będących prosumentami powinna znajdować odzwierciedlenie w regulaminach usług świadczonych drogą elektroniczną i w regulaminach sklepów internetowych. Adresatami tych regulaminów są często przedsiębiorcy, którzy jednocześnie są też prosumentami – niejednokrotnie nie zdając sobie z tego sprawy. Warto zaznaczyć, że znowelizowanych przepisów dotyczących szczególnych uprawnień prosumentów nie stosuje się do umów zawartych przed 1 stycznia 2021 r.[3]

W ostatnim czasie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji[1] opublikowała komunikaty, przypominające o obowiązku zgłoszenia się przez podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie (VoD) do właściwego dla nich wykazu. Podmioty prowadzące taką działalność w dniu 1 listopada 2021 r. zostały zobligowane na mocy zmienionej ustawy o radiofonii i telewizji[2] do dokonania zgłoszenia najpóźniej do dnia 1 lutego 2022 r. Niedopełnienie tego obowiązku jest zagrożone karą administracyjną w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw[3]. Pojawiające się komunikaty KRRiT wywołały niemałe zamieszanie w świecie audiowizualnych usług medialnych, w szczególności wśród osób publikujących swoje treści za pośrednictwem platform takich jak YouTube, TikTok czy Twitch. Szereg informacji oraz różnych komentarzy w przestrzeni publicznej, które były odpowiedzią na komunikaty KRRiT spowodował niemały chaos, wskutek czego trudno jest oddzielić rzetelne analizy od powielania niesprawdzonych lub niepełnych informacji mogących wprowadzać czytelników w błąd. Wobec powyższego stawiamy zatem pytanie, czy podmiot udostępniający treści audiowizualne za pośrednictwem platform VSP – takich jak np. YouTube, TikTok, Vimeo czy Twitch – może zostać zakwalifikowany w świetle ustawy RTV jako dostawca usług VoD? Jeśli tak, to jakie obowiązki ciążą na takim dostawcy? W niniejszym artykule postaramy się przybliżyć wszystkie te kwestie, a także wskazać na wątpliwości nad którymi warto dyskutować z krajowym regulatorem.

W ostatnim czasie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (dalej: „KRRiT”) opublikowała komunikaty, przypominające o obowiązku zgłoszenia się przez podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie (VoD) do właściwego dla nich wykazu. Podmioty prowadzące taką działalność w dniu 1 listopada 2021 r. zostały zobligowane na mocy zmienionej ustawy o radiofonii i telewizji do dokonania zgłoszenia najpóźniej do dnia 1 lutego 2022 r. Niedopełnienie tego obowiązku jest zagrożone karą administracyjną w wysokości dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Komunikaty KRRiT wywołały ożywioną dyskusję o tym, kiedy i których użytkowników platform udostępniania wideo (VSP), tj. podmioty udostępniające treści audiowizualne za pośrednictwem takich platform jak np. YouTube, TikTok, Vimeo czy Twitch – można zakwalifikować w świetle ww. ustawy jako dostawców usług VoD. Co za tym idzie, czy podlegają oni w związku z tym innym, licznym obowiązkom, które nakłada na nie ta ustawa [w tym obowiązkom wynikającym z implementowania do polskiego porządku prawnego Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1808[1]]?

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 maja 2021 r. (sygn. V ACa 451/20) oddalił apelację powoda od wyroku oddalającego pozew w sprawie o ochronę dóbr osobistych przeciwko usługodawcy udostępniającemu usługi w ramach portalu społecznościowego Facebook. Na tle zapadłego wyroku warto odnotować kilka istotnych uwag dotyczących: specyfiki dochodzenia ochrony dóbr osobistych w związku z naruszeniem dokonanym przez host providera na portalu społecznościowym, katalogu dóbr osobistych podlegających ochronie, koncepcji obiektywizacji naruszenia dóbr osobistych, bezprawności naruszenia oraz znaczenia regulaminu portalu społecznościowego.

Niniejszy artykuł stanowi część publikacji pt. „Akt o usługach cyfrowych. Kompendium”, która w całości poświęcona została omówieniu założeń projektu Aktu o usługach cyfrowych.

Niniejszy artykuł stanowi część publikacji pt. „Akt o usługach cyfrowych. Kompendium”, która w całości poświęcona została omówieniu założeń projektu Aktu o usługach cyfrowych.